ONUN SON BİR DİLEĞİ VAR

Lozan AntlaÅŸması kapsamında 1924 yılında YUNANÄ°STAN'DAN Türkiye'yegöç eden(96),1914 doÄŸduÄŸu köyün ölmeden önce son kez görebilmenin hayalini kuruyor.

Kayseri'nin Özvatan ilçesinde  kızları Nermin  ve Nevim Kaman ile birlikte yaÅŸayan 8 çocuk,24 torun sahibi  Refika nine,86 önce Yunanistan'daki köyünden göç ettiÄŸi günü ilerlemiÅŸ yaşına raÄŸmen hala dün gibi hatırlıyor.

Balkanlar'daki Türkler ile Türkiye'deki Rumlar'ın deÄŸiÅŸimini öngören Lozan AntlaÅŸması çerçevesinde,1924 yılında akrabalarıyla birlikte doÄŸduÄŸu topraklardan ayrılmak zorunda kalan Refika nine ,mübadele günlerini ÅŸöyle anlattı:

Göç yolculuÄŸuna baÅŸladığımızda 10 yaşındaydım.Yunan askerleri köyümüze gelerek Türkiye'ye gideceÄŸimizi söyledi.At, katır ve eÅŸek sırtında taşıyabileceÄŸimiz kadar eÅŸyaları yanımıza alıp, yola koyulduk.Günleer süren yolculuÄŸun ardından Selanik'e ulaÅŸtık ve limanda vapura bindirildik.Vapur yolculuÄŸu sırasında bazı yaÅŸlılar yayatlarını kaybetti.Benim de dedem vefat etti.Üzerini bir örtüyle kapatıp, birkaç gün öldüÄŸünü gizledik.Vapurdaki görevliler durumu farkedince cenazesini denize attılar.

Aylar süren çileli bir  yolculuÄŸun ardından vapur,Mersin'de limana demirledi.Daha sonra KAYSERÄ°'YE geldik ve ozamanki adı Çukur olan Özvatan ilçesine ulaÅŸtık.Eski bir Rum yerleÅŸim merkezi olan Çukur'da devlet bize Rumlar'ın boÅŸalttığı evleri ve ekmemiz için toprak verdi.

Bugün Yunanistan 'ın batısında ,Arnavutluk sınırlarında bulunan ve eski adı ''Shag'' bugünkü adı Kominades'' olan köyünü ölmeden önce son bir kez görmeyi arzulayan Refika Kaman ,ÅŸunları ekledi:

''96 yaşıma geldim.Daha nekadar yaÅŸayacağımı bilmiyorum.DoÄŸduÄŸum ölmeden önce son kez görebilmenin özlemini çekiyorum. Dünya gözüyle köyümü bir kez daha görmek istiyorum ancak saÄŸlığım buna el vermez diye düÅŸünüyorum.''